Nereye insanlık Şiiri - Erdem Bağcı

insan olarak geldiğim dünyadan....
insan olarak gitmeyi arzuluyorum....
her gece kabusunu gördüğüm rüyadan....
bir hayvan olarak uyanıyorum....

aynaya baktığımda insan dediğim o ben....
tamam şekil şemal olarak benziyor....
o orada kalıyor dışarı taşmıyor neden....
kıyaslıyorum bir türlü anlayamıyorum....

hayvanda olanın bende fazlası var....
hayvan anlıyor ya insan taş duvar....
ne uğruna ne için katlediyorlar....
vicdanım sızlıyor dayanamıyorum...

biri karnı doyuncaya kadar cani....
diğerinde doymak nerede hani....
birde demezmiyiz her canlı fani....
adam sandım fos çıktı ona yanıyorum....

ey koca ormanı yakan cani....
ey acımasızca silah sıkan cani....
çocukları yetim bırakan cani....
seni ben hala insan sanıyorum....

bomba patlatanlar hayvan mı.....
kadın çocuk katledenler hayvan mı.....
yakan yıkan yok edenler hayvan mı....
seni bir yerden ben tanıyorum....

yalan iftira ihanet acaba kimde....
bilmiyorum ne taşıyorsun içinde....
başı çekiyorsun gaddarlıkta kinde....
aynaya baktıkça bu yüzden utanıyorum....

dünyayı kirleten mahveden kim....
kendine gel gör de sahneden in...
ne örf ne ahlak kaldı ne de din....
gözyaşlarımı bir türlü tutamıyorum...