Nereye Gitti Şiiri - Mevlüt Kılınç

Hoca kimliğiyle, vaiz adabı,
Birleşince Kur’an olur, Kitabı…
Oturunca titretenler mihrabı!..
Mihrabı bırakıp, nereye gitti?

Çarşının sefili, kelli-fellisi,
Akıllı-delisi, derviş-velisi..
Bir olup kurarlar, âlem meclisi,
Âlemi bırakıp, nereye gitti?

Köylünün, atının; oteli hanlar,
Kapalı çarşıda basma fistanlar…
Okka, sikke, dirhem ile satanlar,
Dirhemi bırakıp, nereye gitti?

Destanı çarşıda okuyan; hey!... hey!...
Atına binince, dağlar aşan bey…
Taşhan’dan gelen o, ılık nefes, ney…
Elemi bırakıp, nereye gitti?

Yazarın, çizerin konusu, babı,
Maraş için olur dert, ıstırabı…
Yedi güzel adam… kalem erbabı,
Kalemi bırakıp, nereye gitti?

Yalnızardıç, Büğlek, Kümbet Çayevi,
İkindi Yazıları… Dede Mevlevi…
Edeler diyarı, edeler evi,
Edemi bırakıp, nereye gitti?

Vereme kimisi, inceağrı der,
Kimisi çor der, kimi ‘ağrı’ der…
Veremle savaşan ‘ulu’ dispanser,
Veremi bırakıp, nereye gitti?

Günü kaybederiz, gün rotasında,
Medeni dünyanın tam ortasında…
Çağı da kaybettik, ar oltasında,
Erdemi bırakıp, nereye gitti?

Mevlüt KILINÇ