Biz çocukluğumuzu yaşamadan büyüdüğümüzü sanıyorduk!
Belli bir yaşa gelince ve hasar büyüyünce anladık ki;
Anlamsızca hasarsız yeniden büyüme isteği depreşiyor insanın içinde ister istemez
Yeniden çocuk olmak, aynı dayatmaları yaşamadan büyümek ne uzak bir ütopya
Ve bu özlem içinde çocukları bu istence uygun büyütememiş olmak ne büyük açmaz
Yeniden doğabilir mi insan?
Kim yeniden doğurabilir ki analar bir kere doğuruyor
İçimden soruyorum kendi kendime;
Nereye gitmek istiyorsun?
✓ Çocukluk günlerime,
✓ Yokluk günlerine
✓ İnsanlığın yaşatıldığı günlere
Yüzüm tutar da gidebilirsem eğer çocukluğuma, terk ettiğim yerlere geri dönebilirsem beni yeniden kabul ederler mi?
Bilmiyorum!
Yoksa
Kim kimi terk etti?
Diyerek beni öylece ortada mı bırakırlar?
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 31.5.2022 16:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Terkedilmiş güzellikler bakımsız, ilgisiz kalınca , damarda kanı durmayanlara yetmez oldu...
Hep o yüzden , neden diye sorarız kendimize..
Dönsek geriye ne bulacağız ki ?
Aslında hiç bir şey....kalmadı çünkü ...bitti .
Saygılarımla üstadım...esenlik diliyorum
TÜM YORUMLAR (1)