(Boşluğun otuzikinci nefesi)
« Yolumu yitirdim.
Gerçekten neyle karşılaşacağımı
ve beni neyin beklediğini
bilmiyorum » diyor
bunca yüzyılın Tanrı’sı.
« Yanlış yola girmek de var,
hatta ölmek de var
bu işin içinde
karanlık boşlukların
üstüne düşerek…
Geri dönüş var mı
yok mu?
Onu da bilemiyorum.
Her şeyi bırakıp
ölmek de var »
diye devam ediyor Tanrı.
« Şüpheli ve şeytani bir el
beni bilinmeyen
yollara doğru çekiyor.
Boşuna uğraşıp didiniyorum,
acılarıma direniyorum,
velhasıl işkence çekiyorum.
Boşluklara düşse de
düşüncemin güvensizliği,
o lanetli elin talebine
boyun eğmiyor.
Umudun ve sabrın
vakti olmayan ufuklarından
ilahi hakkımı iddia etmek için
bütün gücümle
tanrısal kanatlarımı açıyorum.
Taşlaşmış olsam bile,
hiç değişmeden var olabilmek için.
Evet, yıldan yıla soluyan,
karanlıklara doğru koşan,
toprak kayması
ve kaoslar içinde kaybolan,
hareketsiz ve irinli zamanlarda,
daracık da olsa
bir çıkış yolu bulmak için…»
Yunan dilinde yazılmış,
Boşluğun Nefesi adlı kitabımdan
Türk diline çevirilmiş bir alıntıdır.
ISBN :960-87647-3-4
İoannis Bozikis
Atina ( Yunanistan) -2003
Kayıt Tarihi : 11.11.2021 20:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Düşünceye yenilmemek gerekir ki birlik var olsun diye düşündüm
Tebrik ederim saygılarımla
Yorumunuz için çok teşekkürler İlyas bey...
Saygılarımla İoannis Bozikis
TÜM YORUMLAR (2)