Nereye Gidiyorsun Hayatım...

-*- Nereye Gidiyorsun Hayatım... -*-
Nereye gidiyorsun hayatım,
Beni bu dünyada, yapayalnız bırakıpta.
Sensiz, kopar benim; Hayat ile olan bağlarım.
Kırılır kanadım ve de kollarım...
Tükenir ümitlerim, söner ışıklarım.
Nereye gidiyorsun, nereye hayatım.

Yaşamın evlilik evresinden buyana,
Birlikte mücadele etmiştik, bu hayatla,
Biten ömrümün; son baharında, kışında,
Söyle; sensiz ne yaparım ben bu koca dünyada.
Yapayalnız bir başıma,
Sen olmayınca bilki...
Gözyaşlarım karışır ekmeğime aşıma
Hayatın bu son deminde, beni yalnız bırakma...
Nereye gidiyorsun, söyle ha! Nereye?

Gitme; ne olur, ne olur gel gitme...
Sen yitince, umutlarımda yiter, dönerim deliye.
Çocuklar genç, ayak uyduramam elbet de,
Anlamaz, beni senden, seni benden başka kimse...
Sarıl sevgimize, tutun kutsal yeminimizin ipine,
Umudunu yitirme, hayata olan sevgini bitirme,
Ne olur, bu dünyada beni öksüz koyupta gitme.

Dert ortağım sendin, can yoldaşım sen,
Artık kime açarım içimi,
Kime dökerim derdimi söylesene ben,
Kim çeker söyle nazımı, kim çeker kahrımı,
Kimle yürürüm aşılmaz yollarımı,
Kiminle gerçekleştiririm dost ziyaretlerimi,
Sensiz geçer mi ömrün geri kalan günleri?
Ne evlat, ne gelin, ne damat, ne torun...
Hiç kimse; tutamaz, kimse dolduramaz yerini...
Sensiz; kırılır sırrım, kurur dalım budağım...
Gel gitme desem de artık faydasız bilirim,
Gönül ağcımın nazlı kuşu, canım sevdiceğim.

Gitmene engel olmak için, bir şey gelmiyor elimden,
Biçarelik, kahrediyor, kurtcuk gibi kemiriyor,
Bu çaresizlik götürüyor ömrümü, ömrümden,
Gözlerime gözlüktün, ellerimde bastonumdun,
Tutmayan dizlerimin tek dayanağıdı sen
Gençliğimiz iyi kötü gelip geçti,
Ancak her şeyiydik yaşlılıkta birbirimizin.

Ömrün ilk bahrından sonrasını,
Yaşadık birlikte; yazını, son baharını, birazda kışını,
Amma! Tadını çıkaramadık, son demin tadını,
Oysa; acısıyla, tatlısıyla, birlikte omuzlamıştık,
Hayatın zorluklarını, acılarını, çilelerini,
Birbirimize ihtiyacımızın olduğu dem, ömrün kışı
Alamadık şöyle doyunca tatdının.

Aslında izin verse idi, ah şu zalim felek...
Ömrün, tam yaşanacak zamanı, gezip, tozup, eğlenmek,
Büyümüş çocuklar, oturmuş halimiz vaktimiz.
Hem emekli olmuşuz, hemde sahibi torun torbalak...
Kahretsin; şu fanı dünyada,
Zaten ne tamamına eriyor ki şöyle dönde bir bak…
İyisi mi, ayağının altına yaz...Giderayak, benim de ismimi
Nasılsa kalmayacak sensiz, bu yaşamın tuzu, tadı.
Artık “anlamsız yaşam olur”... Bundan sonraki serüvenin adı.
Sensiz yaşamaya, bu ruh alışamaz, alışamadı.
Haydar Demoğlu /İzmir