Nereye gidiyorsun? Şiiri - Fatma Saylak

Bütün güneşlerin umudu sararan yeşiller gibidir
Gittikçe azalır karanlıkta yaşama bağlanırken sen
Güneşin son akşamlarında yarım kalmadır.
Beklerken kimsesiz tek başımıza
Anlamını yitiriyor hayat her şey
Güvenemiyorsun kimseye
Nefret bütün şehirleri ele geçirirken
Ölmeyi deniyorsun
İnsanları anlayamıyorsun
Uzaklaşıyorsun kalabalıklardan
İçine kapanıyorsun
Ağlamak istiyorsun babanı kaybettiğin gün gibi.
Annen geliyor sevginin en masum ifadesiyle
Ama hayat deprasyondaysa toparlanması yıllar alıyor
Geç gelen her teselli cümlesi
Damla damla yeryzüne yağıyor,ne acı!
Biz sonsuzluk yolunda
Evrende Tanrıyı bulmak ya da bulamamak namına bir arayış içindeyken
Nereye gidiyoruz?
Bu hüzün, bu karanlık bütün renklerini değiştirmişken
Nereye doğru yol alıyoruz?