Hayat okyanusunun yelkensiz gemisi;
Mürettebat yok,yükün çok ağır.
Kan kokuyor hava,ufuk görünmüyor
Baksana bulutlara şekil bile vermiyor.
Ve sen bu halde nereye gidiyorsun?
Kaşlarını çatacak açıldığın sahne,
Burnundan soluyacak seni böyle görünce
Köpürecek bir anda,kızdığın da öfke,
Derin bir of çekmesiyle savuracak seni.
Ve sen bu halde nereye gidiyorsun?
Kutsal bir mimarın esridir bu kıymet
Çelik tahtadan değil sana verilen servet.
Dizginsiz şu fırtına sükunet bulur elbet.
Güneşi doğar kaderin sabret yüreğim sabret
Ve sen yarını düşünmeden nereye gidiyorsun?
Kayıt Tarihi : 18.2.2007 16:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)