Herkes düşmüş bir menfaat peşine,
Selam dahi vermez olmuş kardeşine,
İnsanlık can çekişiyor işte böylesine,
Kimiside bi haber hayattan öylesine.
Nerde bacı-gardaş,hani ana-baba,
Hani eş dost,nerde hısım akraba,
Herkes yalan dünya için veriyor çaba,
Bir fincan kahvenin hatırı kaldımı acaba.
Her gün bir yerlerde üç beş cinayet,
Nedir bu öfke,bu içimizdeki nefret,
Bumu senin bildiğin medeniyyet,
Kardeşce yaşamayı unuttuk,ey millet.
Her köşede sözde bir kabadayı,
Sanırsın o yaratmış bütün dünyayı,
Kendince dayı,bana sorarsan ayı,
Ne çabuk unuttuk be ahde vefayı.
Düşünüyorum nereye gidiyor insanlık,
Tabiki içimizde kaldıysa birazcık,
Doğru söyleyeni kovarlarmış ne yazık,
Yahu sevelim insanları olsada birazcık.
Kayıt Tarihi : 11.9.2007 00:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!