Nereye gidiyor bu insanlik
tanimiyorum bu zamanda
kendimi bile meyhane sokaklarinda
bu cagin cocuklari
tanimiyorlar ne anneyi nede babayi
zehirli bir zambak gibi
kayboluyor etrafinda sevdikleri
daha on altisinda kimi
düsmüs sigaranin koynuna
daha on yedisinde kimi
tanimiyor köydeki dedesini
nereye gidiyor insanlik
selam veremiyorken sevdigine
caglardan tekno cagi
nasil unutur bu beynim
gaz lambasinda oturan yanimi
bir baska tat vardi ekmegimde
ulasmamisti leptoplar köyümüm kahvelerine
nereye gidiyo bu insanlik
kosarken günde bin köseye
dur ne olur iki saniye
nereye gidiyor söyle bana
durmadan kosan bu insanlik,,,,
7.4.6
Önder TasKayıt Tarihi : 14.1.2009 11:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ve insanlık teknolojiye ters orantılı biçimde yitirdikçe yitirdi insaniyetini.. hayvandan da esfeline koşar oldu güngün..
dur demek yine bizlere düşüyor..davranmak vaktidir şimdi..her zaman..
baki selam..
TÜM YORUMLAR (1)