Nereye Düşse Önce sokakları /Bizi Yakar

Sokaklar benim evim
Köprü altları viraneler mekanım
Kaldırım taşları yastığım
Kimsesizliğim uyuduğum sarılarak
Sarmaş dolaş hastalıklar belalar kötüler kötülükler

Sert rüzgarlar dağıttı evimizi ailemizi
Götürdü anne babamızı
Savurdu bizi payımıza sokaklar düştü
Ateş önce beni yakar katran karası gecelerde
Üşümek mi içimdeki ateşe rağmen

Ne gürül gürül bir soba
Ne mis kokulu yemekler
Ne okşanan saçlar
Ne de bir annenin gözbebeklerinde
Oynaşan sevgiler / merhametler
Dağ gibi bir babanın güveni

Yumuşacık yataklar/kuştüyü yastıklar
Ballı sütüm ilacım dermanım

Ya o tebeşir kokusu
Sınıfımın nemli havası
Öğretmenimin sevecen sesi
Arkadaşlarım kankalarım
Bir rüya mıydı bir hayal mi

Ben seçmedim doğmayı
Ben seçmedim sokaklarda olmayı
Uçucu maddeler mi/ dediniz
Çaresizdim / bitiktim
Güç sandım
Derman sandım
Acıları küçülür sandım
Yanılmışım
Utanma duygusunu da yitirdim
En çok da / İnsanlığımı yitiriyormuşum
Buna ağladım buna eseflendim

Sevmiyorum sokakları
Onlar da sevmiyor/arkadaşlarım
Sıcak bir ev
Sevecen bakışlar
Okşayan koruyan eller
İstiyorum
Yürekten istiyorum

Biliyorum sonu yok bu gidişin
Dönüşü var mı bu yolun
Olmalı
Mutlaka olmalı
Yoksa önce beni
Bizleri
Sonra sizleri yakacak
Huzurunuz /huzurumuz kaçacak

Enfes bir rüya göreceğim
Güzel kalpli insanlar
Hamiyetli büyüklerimiz
Biliyorum kurtaracaklar
Bizi
Pörsümüş yüreklerinizi/diriltecekler
Hiç olmazsa kendiniz için
Kurtaracaksınız
Biliyorum
Biliyorum
Kurtaracaksınız
Uzanacak elleriniz
Günün birinde

(Babalar Gününde Sokak Çocuklarına Armağanımdır)

Necmiye Sarpkaya