Nereye Dokunsam Şiiri - İbrahim Gül 2

Nereye dokunsam sen varsın
Kargaşa var kalbimde
Ellerimde sancıları korkularımın
Hayallerin ellerimde
İçimi ısıtıyor
Üşengeç çocuklar gibi
Kendimle oynuyorum

Hayattan vaz geçmiş ihtiyarlar gibi
Titriyor ellerim
Gözlerim mezar yeri arıyor.

Ellerim…
Yüreğimde mezar taşı taşıyor
Bendeki sen benden taşıyor
kafamdan düşüncelerim zincirlerini koparmış
kaçışıyor.

Ve sen hangi mahalde mahzun bıraktın
Gözlerini
Nereye demir atmış dertlerim
Hayallerim senin kadar bulanık
bir tabutu taşıyor.
Ezber ettiğin şarkılardan sor artık.

Gözüne çöp sokuyorum gecenin
Ah o altı harfli ismindeki hecenin!
Gel artık boşluğu kucaklamış
Boşluğa koşuyorum
Senden vaz geçenin!

Halay çekiyor gölgeler
Ellerimde izdiham var
Ruhumda ıstırap
Ve maskeler uçuşuyor
Meczup fikirlerin gece kelebekleri
Umut denen bir şey yok!
Bir mini masal ve ruhsuz
Söylenceler.
İşte onun geleceği ve sonum

Nereye dursam durağım sensin
Aşkla ile ölüm hep iç içedir
Ölüm aşktan içre aşk ölümden içredir.

Yaşamım bir hayal torbasında
Hayat buluyor
Hayat, sensizlikle soluyor
Sadağımda güller birikiyor
Sadağım sensin.
Ürkek rüyalarda
Gökkuşağı soluyor
Hayal torbasında yaşamım sonlanıyor

Nerdeyim! Hangi sende?
Ölüm ve aşk ayaklarımdan sürüklüyor.
yazıyorum sözcüklerim nefessiz
(kalıyor)
İfadelerim ifadesizlikten boğuluyor

Nereye dokunsam sen varsın
Aşk bana küstü…