Nereye bu yolculuk

Kaç zamandır hep eksik bir yanımız;
Gökyüzü bile o eski maviliğinde değil artık.
Yorgun bakışlar, Sabırsız adımlar.
Nereye bu yolculuğumuz
Onu dahi kestiremez olduk.
İşin gerçeği adım atacak mecalimizde yok zaten.
Belki de ondan bu telaş.
Ya yıkılır kalırsak bir yere.
Herkes bir nebze kaybetmişken yolunu;
Kim tutar elimizden.
Kim dönüp bakar ardına, Sen tutulmayı beklerken.
Zira insan dediğin
Bedeninden önce ruhunu yatırmış musallasına
Geriye kalan bir avuç toprak;
Oda kibir tohumları filizledi Sadrında,
Filizlendikçe; bir hiçlik belirdi dallarında.
Filizlendikçe eksildi; yoksundu artık insanlığından.
Nice zulme Sustu, nice güzelliğe kör oldu.
Beyhude bir ah bile dökülmedi duduklarından.
Öyle unutmuş ki vuslatı;
Hatrına düşmeyecek bezm-i cihan kapısından çıkmadan.