Nereye Böyle Aliye Bu Yol Çıkmaz Biryere ...

................................................
o gün
annesinden önce kalktı şiir çocuğu
tan yerine vardı
gözleri bir kırlangıcın kanat açıklığındaydı
evet
göçlerin ağır anılarındaydı
Aliye geldi hemen aklına:
mum kanatlı Aliye
yeryüzü coğrafyasından
güneş ülkesine
bir çetrefil hikâye

birden
saçlarını çift örgüye teslim etmiş bir kaya
çağırdı ayaklarını
vardı şiir çocuğu kayanın çağırdığı yere
uzattı gözlerinin irisini
ulaştı bütün dağların ardına
baktı ve tanıdı güneşin sofrasını:
her bişey olması gerektiği gibi
yani yüzler güleç alabildiğine
kimse lokma saymıyor
herkes asılmış iştahının gemlerine
bir tatlı sohbete sütlâç oluyor

sevindi şiir çocuğu
sevindi:
az önce dedi az önce
sofra diye “parti” diye dellenen
Aliye değil miydi?
demek ki
Aliye toplamış bütün aklını başına
ne 'soytarıyı'
ne 'tellâlı'
ne de 'koroyu' dinlememiş ki
güneşin sofrasından gülücük gösteriyor
aferin sana Aliye aferin
ne de çok şiire benziyor gülüşün
gıdası sıcaktan
bakış ayarlı
'partisi' galaksiler arası
düş aromalı
bravo Aliye bravo sana
kanmadın fanilerin kumkumasına

ertesi gün
daha güneş uyurken
çekti ayaklarını uykudan
şiir çocuğu
saçları çift örgülü kayaya yolladı

az sonra
uyandı güneş
gözlerine dökülen kâhkullerini
şu tepelerin zirvelerinde oturan
çamlar gibi aralayarak
baktı buyana:
- dinle, dedi.
dinle şiir çocuğu
madem ki bu denli tutkunsun ışığa
ondan önce çıkıyorsun yola
öykümü sana anlatacağım

evet, her şey anlatıldığı gibiydi
yani öykünün sana söylenen bölümü
aynen öyleydi
açtım çaresizdim
açık düşmüştüm
üstümden akıp giden
umutsuzluğun yeliydi
ne 'soytarı' çözdü bilmeceyi
ne 'koro üyeleri'
ne 'felaket tellâlı'
ne de başka birisi

yolun ortasında öylece durup dururken
bir amcaya rastladım
adı: Tommaso Campanella
oturduk yol üstünde
konuştuk uzun uzun
bana yeryüzünü anlattı
yaratılmışların öyküsünü
sonra da saçlarımı okşayıp
kendi yüreğime gönderdi
ne yılanın kuyruğu
ne kurbağa
ne de “yeşil fare” götürebilirdi
beni “partiye”
ne de uzun bacaklarım
yalnızca yüreğimin elleriydi tutunacağım
bunu bana Campanella söyledi
ben de yağladım kanatlarımı
ve şimdi GÜNEŞ ÜLKESİ'ndeyim
burada herşey
hayâl ettiğinden de fazla
pastalar börekler çörekler
sıcak sıcak yemekler
yıldızlar bolluğunca
burada çok mutluyum şiir çocuğu
gördüğün herşey ÜTOPYA!

Ali Tekmil / 10.06.2006 (Ortak bir çalışma için yazıldı.)