Nereye baksam seni görüyorum

Boğaz’ın kenarında düğümlenmiş gözler,
Yine simsiyah ve mahzun bakıyor.
Bir sis aralıyor geceyi, adını yazıyor karanlığa.
Soğuk ve yapayalnız kalpler,
Sarılıyor başka bir yer yokmuş gibi,
Üşüyen titrek dolunay ışığından kalan sen..

Sen güneşin doğuşundan önceki kızıl,
Etrafını sarmış sakil düşler kızılı,
Sonbaharın solgun yaprağı, reva seni anlatmaya,
Ruhunu arayan kaybolmuş garabet havada,
Bilmiyor ki gülümsese, sisler zail olacak..
En soğuk iklimlerin efendisi diyor,
Nâlân gökyüzü sana her nazarında.
Ay ve çevresini saran bulutların arasında,
Dünyanın en güzel çiçeği olmandı hüzün..

Yine aksi bakıyor,
Ve ruhuma kadar sirayet etmiş gözlerin,
Artık nereye baksam seni görüyorum..