Nereye Baksam Her Yer Gidişin

İnanmadı yeryüzü gittiğine,
Kör etti gözlerini görmek istemedi.
Saçını başını yoldu gökyüzü,
Kapattı dudaklarını konuşmadı sustu,
Bir kelime bile etmedi.

Küskün bir Evren kaldı senden sonra geriye,
Gözleri kan revan, ülkesi talan,
Ve tarumar olan kalbimin sende sulanan bahçesi;
Birde, unutamadığım bir ceylan ürkekliğiyle yanaklarıma dokunan,
Minik avuçlarının sıcacık izi...

Nasılki unutulmuyorsa uykusuzluğumuzda bile sabahları uyanmak
Öylesinede yaşanıyor geceler boyu senli düşlere uzanmak.

Çöpçülerin süpürgesine takılan tozlu günleri
Kan kusan gecelerden arta kalanları topluyorum,
Kimselerin uğramadığı yetim sokaklarda
Torbası delik ''Eskici''ler gibi.

Her adımda bir bir düşüyor yere torbamdaki günlerim,
Hangisine uzanıp tutmaya çalışsam
Avuçlarıma kocaman bir boşluk çarpıyor,
Ve nereye baksam görmüyorum,
Her yer gidişinle bakıyor...

09.11.2007/İzmit