Nereye aitim biliyorum ben

nereye aitim biliyorum ben
öğrendim kimseyi dinlemeden
sen de sen ben de ben mişim meğer
beni bana anlatmana gerek yok...
çek şu kırmızı pelerini gözümden
buna artık kuşlar bile güler
etim tırnağım değilsin
üstelik dört mevsim de ben
sen... sen beşinci mevsim de değilsin
öyle ise nesin bunu bir söylesen
demir kapılara asıldığını
kopma benden diye yalvardığını
bir tel saçıma kul olduğunu
ben değilim unutan sensin sen
periydim melektim kulum olurdun
sabahları prensesin olurdum
hani ayağımın altına istesem paspas olurdun
gözümün yaşına dayanamaz kendini vururdun
hadi şimdi yap vaatlerini
şimdi göster neçok sevdiğini
o köprünün altından ne sular geçti
atı alan üsküdarıda çoktan geçti
biliyorum nereye aitim biliyorum ben
asıl sensin kime ait nereye ait olduğunu bilmeyen
sana da öğreteceğim günü gelsin
bülbül gibi şakıyacaksın ezberden