Nereye Şiiri - Halit Pürmelal

…
tükenmek korkusu sardı ruhumu
bir daha filizlenir umuduyla
mısralara gömüyorum benliğimin çürüyen parçalarını
kalanımla yaşamak
zor geliyor
geceden bir saat koparıp
gündüzün asırlarına bedel bir sessizlik
bir yüzleşme
bir utanç
ve bir endişe koparıp gömülmek kendi efkarıma
dirilmek?
dirilmek için ölmek gerek
tüketmek gerek nefes nefes dünyayı
sonra da bir aaah çekerek pişmanlığın atmosferinden…
gözyaşından bir nehir,
kirpikten sütunlarda yükselen bir şehir akıtarak
fikirlerden dökülen bir zerrecik zehre yenik düşünce
“kader” diyerek;
fikir uçurumlarından düşmemek gerek
*** ***
geçmişi bir anı çerçevesine sıkıştırmak
saatleri alabildiğine geri almak
ya da durdurarak
718 yalanın arasında
sadece 2 doğruya yer bulmak
hangisinde bir yol huzura giden
gelecekten geçen bir yol?
*** ***
Uzayıp gitmek tüm bunların arasından
Zamansız bir zamana,
Yerinden edilmiş bir yere doğru
Kala kala bir mısrada gömülü kalmak en sonunda
Kimsenin bilmediği,
Kimsenin okumadığı
Kimsenin dokunmadığı
Kimsenin anlamadığı
Kimsenin olmadığı
Kimsenin kirletmediği
Kimseye kirini bulaştırmamış
Kimsesiz bir mısrada
Kimseye bir borcu olmadan
Kimseden bir alacağı kalmadan
Kimsenin diyecek bir şeyinin olmadığı
Kimseye diyecek bir şeyi kalmamış
Hulasası
Kimsenin aklına bile gelmeyecek kimsesizliklerle dolu
Kimsesiz bir kimsesizlik yumağı
Ve sadece bir mısra

Ama seziyorum.
Tükenmek korkusuyla tüketiyorum karanlıkları
Şahlanmış bir ruh,
Emrimde hazır kıta bekleyen kainat
Hurucu bekleyen şanlı komutan
Sonuçlar arasından en güzel sonuç
Hülasa
Tükendim dediğim anda yeniden varolacağım
O mısraya daha çok var…