Neresi'nde... Şiiri - Akın Akça

Zamanın doğasından yola çıkan;
İşte suçluyorlarken mekanı -
Yaz-ebesi’nin, doğurtan …
: Adım, bir; mesafe
Evet kulaç çırpınır bir dubaya,
Ama çırpınır
Ve çıkar üzerine, sonunda.

Sanat olduğunda, şekiller;
Duygular, sanatı verenler:
Pek, göze semirmezler;
Kemirirler,
Kemirdiğince, şekillenirler.

Ve hortum basar ya masa’yı,
Devrilir şişe,
İçeri, dışarı değil:
Mideye.

Ve o da körükler havayı,
Soluğu alır, otobüstekiler.
Kendine benzeyenler,
Kendiyle de şekillenenler.

Ve şekillenenlerdedir ‘iletken
Bir yapışkan’:
Or’dan doğru, onlar;
Sevgiliye giderler.

Ahşap metali
Yapmak için, çelenk;
Tütsüsünün
Billur olduğu.

Mesafe zor olsa da:
Şudur ki, 'sorun':
'Kotarsa, kotardığınca'.

*

Nehri aştık dalgalarıyla,
Scan ettik tarayıcıyla,
Vurduk köpüklere,
Birer leke, yanda semirenler:
Yıldızların ışıklarıyla, yıldızlara:
Ya da görkemli defne tacı Caesar’ın;
Ama savunduğu için, çarpıştıkça -
Çarpışmadıkça yani, vuruştuğu için:
Savunduğu uğruna,
Yol kat ettikçe.

Zamanın yansımasından
Kalan geriye,
Bir avuç buğday:
Işıldadığında
‘Ölenlerinin yerine
Yenilerinin doğduğu-
Yıldızlar:
Döşek veren.

*

Tepelere koşturan-ses:
Git, ağaçlara;
İn aşağıya, git onlara
... Ya da kal or’da -
Yerde, durduğun -
Gelsin onlar sana.

Salatalıktaki suyu
Emersin mideye;
(İkiz olduğu, midenin)
Gördüğün:
'Yükselirkenki-dalgaları'nda,
Bin-basanı’nda
Tek katrede.