Adamın mumla arandığı,
Gerçek sevginin hiç bulunamadığı,
İnsanların insan bile olamadığı,
Böyle bir zamanda çıktın apansız karşıma.
Nerelerdeydin be kadın bu zamana kadar?
Hem benim hem senin ömrün geçmiş boş yere
Aşkımızı fısıldayamadan boşuna akmış dere.
Yumruklarımı sinirden vurarak yerden yere
Bir kez daha haykırarak soruyorum.
Nerelerdeydin be kadın bu zamana kadar?
Neler,neler yapmazdım ki senin için.
Kalan ömrüm yetecek mi bilemem ama;
Yettiğince işte!
Dünyanın en güzel güllerini toplayıp,
Vermek isterdim o güzel ellerine.
Sonra aklıma geldi birden.
Tereciye tere satmak gibi bir şey olurdu diye.
Sen zaten ince zarif bir gülsün.
Güllerin kraliçesi.
Başka ne verebilirim diye düşünürken
Kalbimden başka sermayem olmadığını gördüm.
Onu veremem ki;
O zaten senin.Çoktan verilmiş.
Keşke,keşke diyorum bazan
Yıllar önce çıkmış olsaydın karşıma.
Doyar mıydım acaba aşkıma.
Kesinlikle doyamazdım.Eminim.
Güle doyulsaydı eğer;
İlk gülden sonra yeni güller çıkar mıydı?
Ah be kadın ah!
Nerelerdeydin bu zamana kadar?
Kayıt Tarihi : 22.8.2009 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aynı binada oturan bir erkek ve bir kadın karakter olarakta mükemmellik derecesinde uyumlu bir çift olabicekken işin enteresan tarafı
kadın 7,45 te işe gider adam ise 8 de işe gider akşam dönüşleride 15 dakika farkla olur ve bunlar aynı binada oturmalarına rağmen
birbirlerini hiç görmez ve tanıyamazlar
oysa aynı şeylerden hoşlanır ve mutlu olurlar
tek şansızlıkları 15 dakika farktır yaşlanana kadarda ikiside evlenmez
belkide kader bu olsa gerek aynı frekansta olan insanların gerektiği zamanda karşılamamasıdır
şiiriniz bu filmi anımsattı bana
doğru zamanda doğru insanı bulabilmek önemlidir ama ne yaparsınızki bu genelde mümkün olmuyor
saygılarımla
Sevgi ile kalın.
TÜM YORUMLAR (4)