Nerelerdesin Şiiri - Ahmet Çiçek 2

Ufuklar, sonsuzluğun yamacına yaslanmış

Bir de yokluğunun kuytusuna gözlerin

Yollarına düştüm, yürüdükçe uzar yollar

Yürüdükçe kaybolur gözlerin, nerelerdesin?

Hiç umulmadık bir anda

Zamansız yağmurunla ıslatan sen

Sen misin doğarken utanan güneş

Yakarken ağlatan sen?

Sen misin başıma ak ak düşen

Baharı kışa döndüren sen?

Ah nerelerdesin?

Nehirler neden böyle sessiz akıyor

Zaman neden hep sensiz akıyor...

Ölüm sessiz yanaşırmış limanına

Nehirler mi öldü içinde, ne oldu

Söyle köprüler neden ağlıyor...

Seni sensizliğe gizleme n'olursun

Sokak derbederi eyledin beni

Gittin, zamanı da götürmüşsün peşinden

Bir ateşin kaldı elimde yanar kavrulurum

Gel birlikte yanalım cehennemin olayım

Sen gideli nerde sabah orda akşam

Mehtabı da sökmüşler eski yerinden

Geceler zifiri karanlık, karardı dünyam

Saatin tik takları nafile vurur yarına

Zaman anlamsız sen olmadan, her şey yalan

En tatlı sözlerin bile anlamsız geldiği anı bilir misin sen?

Zoraki tebessümlerle ağladığın oldu mu hiç?

Gündüzün ışıkları karardı mı gözlerinde?

Bak işte ben bu hallerdeyim

Ağlamak bile fayda etmez haline ağlayamazsın

Anlatmak anlamsız gelir bir yerde derdini, anlatamazsın

Ey adını mahzenlerde gizlemiş sevgili

Sen gideli uyku nedir unuttu şu gözler

Perdeler inmeyedursun akmaya başlar çeşmeler

Henüz baharı bile geçirmeden

Güller de solar oldu, nerelerdesin

Bütün sokaklar seni saklar benden

Çekilir üstüme koca akşamlar

Peşinden hasretin tutar, nöbetindeyim artık

Mazinin kuytusuna girmekteyim

Düşerim her defasında düşlerin ortasına

Sanki bir yerlerden sen çıkıyorsun

Uzanır uzanır ellerim, nerelerdesin