Neredeyse Ölecektim...

Anlatılmaz yaşanır derler...
Vallahi ben hiç anlamadım?
Neredeyse ölecektim...
Azrail’in elinde kocaman bir orak
Ardımda gölgeler, düşümde sen vardın...
Neredeyse düşecektim...
Buğulu camlardan yansıyan gölgem, sen...
Dışarıdaki soğuk hava ve kim bilir nerelerde olan, ben...
Neredeyse kaybolacaktım...
Ellerimde küçük yaralar, kalbimde kara anılar...
Yaşamın sahnesinde, hiç sevmediğim, zoraki oyunlar;
Neredeyse susacaktım...
Ufukta hırçın dalgalar, kıyıda suskun martılar,
İçimde suskun çığlıklar, yaşamlar, kavgalar;
Neredeyse kaçacaktım...
Gecenin içinde bitmeyen kavgalar, içimde bomboş sokaklar,
Yaşanamayan anlar, gelmeyecek gelecekler, yitmiş geçmişler;
Neredeyse vazgeçecektim...
Zamanda kirli paçavra ilişkiler, başlasan bitersin,
Başlamasan da bitmişsin...
Neredeyse silecektim...
Kursağında kalan hevesler,
Ceplerinde kurşuna atılacak metelikler,
Sözlerinde hissedilecek tecrübeler;
Neredeyse boğulacaktım...
Sabretmekten bıkmayan bir gönül, yağmuru bekleyen,
Sonra seline kapılan;
Neredeyse ölecektim...
Sen gelmeseydin...
Ben... Şimdi varım...
Neredeyse ölecektim...
Sen varsın, ölüm hala var...
Mutluluk kalbimde, ölüm kaderimde...
Neredeyse ölecektim...
(22.10.2006)