Neredeyim Ben Şiiri - Cafer Taşkın

Ovaya inip, çiçekli bayırlara tırmandım (*)
Salkım söğüt dalları yüzüme değerken
Yönümü bahar yüklü dallara kaldırdım
Binlerce çiçek yemişini vermeye hazırlanıyordu
Görülmeyen sayısız tomurcuklardan
Akan sıvının dallara yürüdüğünü duyumsadım
Yaprakların uğultusundan, hışırtısından sarhoş oldum
İki elimle elma ağacının dallarını tuttum
Dalların renksiz, gri tonundaki suyunu damarlarımda hissetim
Ağrı ve acı duymadan ağaç gibi açmak
Ve çiçeklerimin solmasını bekledim
Ormanın içinden nabız atışları ve nefes alış-verişleri duyumsadım
Kısa bir sessizlik oldu ve ansızın yanımdan bir tavşan geçti
Bir kuş ötüyordu ötede ve sesi bir kadının ağıdını andırıyordu
Kadın saçını-başını yoluyordu sanki kendisini paralıyordu
Acı beynimin damarlarını zonklatırken, ağzımda çiçek tozları
Bu dağ yamacında üç ses vardı içimi acıtan
Kuşun ağıdını andıran kadının sesi, ağacın gövdesine inen
Ve vurulan her darbenin bedenimde derin yaralar açan sesi
Bir de ormanın yüreğimi depreştiren uğultusu
Neredeydim ben böyle, henüz altı yaşındayken
Tüyleri altın sarısında güneşle parlayan atın sırtında
Geçtiğim dağın yamacında patika yolundaydım
Ben şaşkın ve bir o kadar içim içime sığmaz bir halde
Heyacanla babama sarılırıp “bu at neden gitmiyor” dedim
Oysa rahvan yürüyüşünde ağaçların arasından hızla geçiyoruz
O huzur veren ve sonsuz güven veren ses çınladı kulağımda
'Başını çevir yandaki ağaçlara bak dedi, hızla geçiyoruz..' dedi.
İnsanı yormadan ve sanki hiç yerinden oynamayan bir yürüyüş
'Bu doru atların hünerli sekişidir dedi..' babam; mavi gözlerinin içi gülüyordu
Bu yolculuk hiç bitmesin diye geçirdim içimden çocukça ve huzurla
O dağ ve o orman yolda, en sevdiğim ve kokusunu unutmadığım
Başımı sırtına yaslayıp, doğanın dirilişini ve atın yürüyüşünü
Defalarca, sonsuz bir istekle yaşamaktı tek dileğim o an..
Sanki çok uzaklardan gelmiş ve yol yorgunluğunu atmış ve hafiflemiştim
Gözlerimi dikip bir noktaya dünyanın bu kadar güzel olmasına şaşırırdım
Bu cıvıltı ve uyanış ve uğultulu huzur içinde
Ağlamak ağlamak geldi içimden, göz yaşlarım kuruyuncaya kadar
Haykırmak geldi içimden ey ormanın içindeki patika yol
Ey kuşun dertli ağıdı ve ey ağaçların gövdesindeki karıncalar
Ben geldim işte yıllar sonra, işte yine dallarınız elimde
Hissediyorum damarlarımdaki sıvının dalınızdaki nabız atışlarını
Yaprağınızın düşüşü gibi bedenimden bir parça düşer gibi akıyor yaşlarım,
Hani o mavi gözlü, atın sırtında bana huzur veren pala bıyıklı,
Kasketli, yüreğimin en derinindeki adam.
Nerede o güven ve huzur veren dağ kokusu,
Gözlerinin pınarındaki şefkatli gülüş
Yok oldu o da sizin şu an kuruyan dallarınızın boynu büküklüğü gibi
Ama nedir bu içimi acıtan ve yüreğimi sızlatan
Söyleyin ne olur dağın yüce varlıklı ve kadim dostları
Ben neredeyim hangi sonsuz yolun, ahenkli güzelliklerinin ortasındayım
Ve başladım bir türkü ile “Dersim ağıdını” haykırarak döndüm durdum.
'Ax! ..çemo çemo çeme Munzuri, denge tıfango te dura duri...'
İzmit-Plajyolu 28.06.2008 Saat: 05:23