Şehrin taş yığınları arasında kaybolmuş hayatım..
Vefasız insanlara bağlı yaşamdan kopmayı öğrenmiş kalbim..
Ama şimdi farklı bir yerdeyim..
Sormayın neredeyim..
Ve yağmurun toprak kokusunu özlemiş bedenim..
Vefayı amaç edinen insanlara susamış yüreğim..
Yeşilliğin sessizliğine, ağaçtan koparıp yediğim bir elmanın doğallığına nefessiz kalmış ciğerlerim..
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta