Şehrin taş yığınları arasında kaybolmuş hayatım..
Vefasız insanlara bağlı yaşamdan kopmayı öğrenmiş kalbim..
Ama şimdi farklı bir yerdeyim..
Sormayın neredeyim..
Ve yağmurun toprak kokusunu özlemiş bedenim..
Vefayı amaç edinen insanlara susamış yüreğim..
Yeşilliğin sessizliğine, ağaçtan koparıp yediğim bir elmanın doğallığına nefessiz kalmış ciğerlerim..
Ve ben onların yanında çok başka bir haldeyim..
Sorma neredeyim..
Ben beni arayacağın en son yerdeyim...
Kayıt Tarihi : 6.3.2014 16:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!