Kırık zamanın her ucu, heybesinde çığlıklar.
İçinde sancılı bir masal, künyesinde o var!
Çocukluğum geçti gözümün önünde, şimdi ömür geçişmekte.
Zaman, avuç içi kadar zaman, boynumu bükmekte!
Kimden öğrendim ben böyle susmayı?
Denizinde boğulmayı, rüzgarında kaybolmayı,
kimden öğrendim, sana böyle uzaktan bakmayı?
Dilimde demet demet çiçek adları biriktirmiştim.
Ellerimle bulutlar... yağmurunu dökmemiş içli bulutlar,
bakılmamış aynalar, gidilmemiş yollar, sana,
sana yalnızlıktan şiir getirmiştim!
Kayıt Tarihi : 18.4.2013 13:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!