Neredeydin dedin ya... Şiiri - Ayşe Bozkurt

Ben hep sevda kokulu sabahlara uyandım düşlerim de
Gecenin lacivertini sevdim hayal gülüşler de
Bulutları sevdim, uzanılmaz el değmez halleriyle
Yüreğimi büyüttüm sevgilerle

Ben hep şiirlerle yaşadım dize dize
Yol bildim şarkıları, aşkların denizinde
Bahar kokulu akşamüstlerin de
Yalnızlığımla kolkola girdim de aşkı sevdim gizlice

Ulu dağların doruklarını gözledim karanlık yeşillerde
Sulusepkenler de yürüdüm,tırmandım,koştum
Hiç bir bahar yaşanmadı ki gönlümce
Ağustos yangınlarında, geçip giden demlerim de sustum

Hayat denen savaşın cengaveriydi bu yürek
Özgürlüğüne susamış tutsak zamanda
Koştu ve yaşadı gözlerini kapatıp tüm mavilere
Mutlu olduğunu sanarak kafesin de

Kırk yıl hatırını saydım bir fincan kahvenin
Dost özünde aradım şefkatini vefanın
Bebek gülüşler biriktirdim umutla
Ta ki boran esip kar, tipi vurunca …düştüm

Acılar derdim suskun zamanlarda
Kara gecelerde kara gözlü uykularda
Yol aradım,yordam aradım, ışığım sönük
Yorgun omuzlarımda tonlarca yük

Neredeydin dedin ya….
Uzun yollardan geliyorum
Geceyi gündüze çeviriyorum
Güzelliklere adıyorum tüm şiirlerimi

Ayşe