Neredeydin Şiiri - Cengizhan Hakkaçırmaz

NEREDEYDİN
Gözlerim gözlerini özlediğinde
bana gülmeyi değil
Ağlamayı öğretmiştin
Pişman olacağım başka yüzlerde
Sen kahkahalar ile gülerken
ben bir mum gibi erirdim
Sana benziyen bir fahişenin
sen diye buz gibi kollarında
Ruhumu satarken bir şeytana
gökyüzünden yağmurlar yağardı
şimşekler hiddetlenirdi gürlerken
gecenin en güzel yerinde
yine aklıma gelirdin
paslı hançer olurdu sevdan
ateşten gömlek giyerdim
yüreğimin en ücra köşelerinde
Kin olurdu aklım bedenime
yanardım yine son aldığın nefesinde
gecenin en güzel yerinde
Tanrıdan af dilerdim
yıldızlar göz kırparken
içlerinden biri yine kayardı
Ay karanlığa kaçarken
kendime lanetler yağdırırdım
sen diye avunurken
sana benziyen bir fahişenin
Buz tutmuş bedeninde
Neredeydin sen...
hacoviç/adana