Neredeydin Şiiri - Mustafa Eren

kimi zaman çıktığım
En yücesine zirvelerin
Ya düştüğümde vadilere
Derinden derin.
Şimdi elim şakağımda,
Olmadık düşüncelerin,
Dilenci misali ellerini açmış,
Göklerden medet beklerken,
Nerdeydin..

Denizin lacivertine,
Mavisine güklerin,
Pembesine, sarısına, akına,
Bunca dalmışken hayallere.
Nerdeydin.

Şerha şerha yarılmışken,
Susuzluğundan dudaklarım.
Kanadı kırık güvercin gibi çırpınırken,
Sensizliğin sensizliğine hasretken,
Çağlayanlar misali akarken yüreğim,
Ğözler açık gördüğüm kabuslarda,
Nerdeydin

Yüreğim buruk gözüm yaşlı,
Matem havasındayken,
Son bülbülün son şarkısı biterken.
Yıldızlar sarmaş dolaş,
Uyuya kalmışken semada,
Anılara dalıp avunduğumda,
Nerdeydin.

Ne yağmurlar yağdı nisanda,
Ne karlar kışlar geçti ömrümüzden,
Akasyalar açarken çiçeğini,
Mis kokular saçarken sevdallılara,
Nerdeydin

Bindiğim gemilerde
Geri dönmeyecek yolculuklara çıkarken,
Haraç mezat satılırken pazarda,
Hüzzamdan şarklerla yüreğim kan ağlarken,
Herkes gittiği yerden döndüğünde,
Onca zaman yoktun evrende.
Nerdeydin.

Bu gemilerin hepsi kaçak yolcu,
Hiçbirinin bileti yok,
Gidecekleri menzilden habersiz,
Boşver alemin halini ahvalini,
Sen senden haber ver,
Şöyle sere serpe açıldın mı enginlere.
Yürüdüğün yollarda oldu mu yoldaşın.
Hiç yüreğine saplandı mı hançerler.
Sen ondan haber ver nerelerdesin..

MUSTAFA EREN