Sönmeyen bir sevgiydik biz mavi derinliklerde,
İkimiz de yarımdık, bir arada olmadıkça düşlerimizde.
Nereden bilirdik düşler uyanınca biter diye,
Keşke hiç uyanmasaydık, yaşardık bir düş olsa bile.
Önce pembe idi saran gözlerimizin beyazını,
Sarhoştuk uçarken hissettikçe bulutları.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta