Neredeydik? Şiiri - Jale Keskin

Şu dünya yaratılmadan önce,
Neredeydik?
İhtimal ki,
'O'Din gününün sahibindeydik.
Âdeme ruh üflenmeden önce,
Yeryüzünün bir yerinde,
Çerde, çöpte idik.

Bir muhteşem sanatkârın,
Marifetinden önce,
Bilinmezde idik.
Levhi mahfuza yazılmadan önce,
Görünmezde idik.
Biz kalemi yarattık dedi,
Ondan önce,
Kaderde yazılmazda idik.

Âdem memnu meyveyi yemiş,
Elma, armut, buğday.
Manav dükkânı gibi,
Bunları duyunca gülünmezde idik.
Yenilenin aşk olduğunu bilince,
Arifler gibi,
Alnımızla secdede idik.

Ana, baba bahane,
Yarısı onda, yarısı bunda.
Bir damla suda idik.
Ey âlemlerin RABBİ olan ALLAHım,
Bize kulum diyorsun ya,
Anladık ki,
Ruhundan üflediğin nurda idik.

Bilse idi âdem 'o'meyvayı yer ise,
Yeryüzüne,
Muhammed mustafanın nuru gelecek.
'O'zaman 'o'agacı bütün ile yerdi,
Bizde bu ağacın kökünde idik.

Ve dünyaya geldik,
Büyüdük, çoğaldık, üredik.
Hakikati unutan,
Nefs te idik.
Önüne geçilmez tamahkârlıkla,
Şeytanın hâkimiyetinde idik..

Ve sela verilince bir gün,
Dört kollu gemide idik,
Ebedi yolcunun,
bir gölgelik durağı
Bitmişte,
Başka yolculuğun menzilinde idik.
Eyvah deme sakın,
Eyvah dediğini yapmışsın demek ki.
'O' zaman anlarız ki,
Esfeli safilinde idik..