Neredesiniz Canlar? Şiiri - Emel Çetin

Hiç kimse yok...

Gece mi günlerden ne?
Kim kapattı perdeleri,
Kim susturdu sirenleri?

Gece mi?

Gece den sıyrılmış,
en ıssızından iki hece mi?

Kimse?

Hiç kimse yok...

Baki üç beş bulut
Mart ile varaklanmış güneş
Biraz erik çiçeği
Yerlerde üç beş papatya
Allı morlu üç beş dal da hercai...

Her neyse!

İsimler yok
Hani suni de olsa,
gülüşler eksik...
Yazılmış çizilmiş ne varsa
üzerleri kesik kesik...

Kapı altlarına bırakılmış,
Gazeteler yırtık
En yeni radyolarda bile,
Ajanslar sakık

Eski şehir yangınlarından,
Bir duman var gibi aslında
Alevler kalmadı belki artık...

Hiç kimse yok!

Hadi ben zaten yalnızım
Üstelik hiç bir ıssızlıkta da
Islanmıyor artık sızım

Ama;
Hayat muhtaç canlara...
Adımlara
Gülüşlere
Övgülere
Sövgülere

Hatta ağlamaklar bile bazen,
Hayatmış baharda bülbüllere...

Neredesiniz canlar?

Ses verin,
Allah aşkına!

Neredesiniz?

Tamam bir gülün, kaçın isterseniz yine
Henüz resmedilmemiş, bilinmeyen o aleme...

Ama, ne olur!
Ne olur, ses verin bir kere...