Neredesin Yar Şiiri - İsmail Uysal

İçimde bir sancı dur durak bilmez
Ha taştı, taşacak, neredesin yar?
Bir haydut, başını kessen eğilmez
Usanmış hışmına uğramış dağlar
Kan kusuyor toprak, neredesin yar?

İçimde bir hasret, kokusu mavi
Cana bulaşacak, neredesin yar?
Karınca azmiyle yutar mı devi
Nereden türedi bunca canavar,
Hasretin kör bıçak, neredesin yar?

İçimde bir korku, gözlerin de yok
Güneş kör doğacak, neredesin yar?
Üstelik gidecek bir yerin de yok
Bir yer yok kalbimden kaçacak kadar
Korkağım ben korkak, neredesin yar?

İçimde bir isyan, buram buram kül,
Nefes oddan sıcak, neredesin yar?
Bazen aklı bile alt eder gönül
Kırılır, iç içe geçmiş aynalar,
Kırılır, tak, tak, tak... Neredesin yar?

İçimde bir tohum, umuda benzer
Susuz kaldı yaprak, neredesin yar?
Bir gülüş, ya merhem veyahut hançer
Tipiye çevirdi dağlarımda kar
Gel, gelsin sağanak, neredesin yar?

İçimde bir şehir, caddeleri dar
Sensiz üç beş sokak, neredesin yar?
Duruşu gözlerin kadar manidar
Kimbilir içinde ne acılar var
Her gölge bir hortlak, neredesin yar?