Arsız ve hayta düşüncelerle geçen bir zaman sonrasında, gecenin üçte ikisi ile günün yarısından fazlasında benimlesin...
Hani sorardın ya “beni düşünüyor musun “diye, yok düşünmüyorum sadece uykumun içinde ve günümün yarısında hep benle yaşıyorsun…
Nefes seslerini içimden sayıyorum, dudak büküşlerini gözlerimin önünden geçiriyorum, su içişini, öfkelenişini, yalanlar söylediğin zamanları bir bir birbirinden ayırıyorum…
Zor mu oluyor bilmiyorum ama geberiyorum hasretin öfkesinden…
Dünlerin ardındaki yarınlardan nefret ediyorum. Hepsi tek tek sensiz geçecek, hepsinin içinden gün karası bulutlar, hepsinde ayrılık sızısı ve sensizliğin havadaki kokusu ki artık nefes almalar bile üşengeç zamanlar yaratıyor bana…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim