Ey Sevgili!
Âciz bir kulunum, seni ararım,
Aşkın tek sahibi neredesin sen?
Evreni, kendimi nasıl tararım,
Aşkın tek sahibi neredesin sen?
Bu yalan dünyada yok imiş vefâ,
Zâlimler doluşmuş çektirir cefâ,
İsterim bir değil yüz binler defa,
Aşkın tek sahibi neredesin sen?
Erenler, âşıklar duydum sözünde,
Mecâzi mahbûbun buldum özünde,
Aşk nârına düşüp yandım közünde,
Aşkın tek sahibi neredesin sen?
Ne var bir ân gönül gelseydi dile,
Ölmek olsa da son söylerdi bile,
Uğrunda haz verir çektiğim çile,
Aşkın tek sahibi neredesin sen?
Gönül coşkunluğu haddi aştırır,
Kabım küçük benim damla taştırır,
Ummân-ı Aşktan sır katre şaştırır,
Aşkın tek sahibi neredesin sen?
Adem kurbân olsun yüce şânına,
Bir seni yâr bilmiş çünkü cânına,
Ölüm "Şeb-i Arûs" gelse yanına,
Aşkın tek sahibi neredesin sen? ..
Kayıt Tarihi : 14.1.2017 14:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!