Neredesin Sen? Şiiri - Kâzım Özgür

Ev kirası için” borçluyum dedin”
Yalanla avuttun, sandırdın beni
Helâl etmem sana hakkımı yedin,
Yalanla avuttun, kandırdın beni.

“Para sızlık derdin” acı çekerdin,
Yalanlar üstüne, yalan ekerdin,
İnandım ben sana, baldın, şekerdin
Yalanla avuttun, indirdin beni.

Hatırıma gelir seni anarım,
İçimde sıkıntı durmaz yanarım,
Bir daha ben sana, nasıl kanarım…
Yalanla avuttun yandırdın beni.

Nerelerdesin sen söyle bileyim,
Senin gibisini kalp dan sileyim,
Benden beş beter ol; Rabbim dileğim,
Yalanla avuttun, sindirdin beni.

İçimden bir şeyler çalıp da gittin,
Bir nebze gönlüme dalıp da gittin,
Vurdun vurgununu, alıp da gittin,
Yalanla avuttun dindirdin beni.

Takma bir isimle, Sevda’ydı adın,
Ne kadar yalancı, vicdansız kadın,
Zehir zen belekmiş sonunda tadın,
Yalanla avuttun, dondurdun beni

Kaydını silerek izin kayıp ettin,
Ben insanlık yaptım sen ta'yip ettin, *
Gizledin kendini, çok ayıp ettin,
Yalanla avuttun, yendirdin beni.

Bu zavallı ÖZGÜR senle dolmuştu,
İnandı, güvendi mutlu olmuştu,
O sahte aşkını kalbe koymuştu,
Yalanla avuttun, bindirdin beni.

Kazım ÖZGÜR 30.Temmuz.2012
* Ta'yip: Ayıplamak, kötülüğünü söylemek (Osmanlı Türkçe yeni lügat sayfa 690)