Neredesin İstanbul Şiiri - Kpt Yılmaz Be ...

Neredeyim ben yoksa bu benim İstanbul` um mu?
İnanmadığıma gözlerimi hiç inandıramadım
Uzaktan bakınca neden çok yabancı sandım
Bu yabancılık duygusunu kaldıramadım
Hasret gidermeye doya doya sarılmaya
Dayanamadım koştum geldim sana ilk vapurla
Yine de tanıyamadım yakından da bakınca
Onca yılın hatırına yaşanmışlıkların da inadına
Boğazın bir yanından bir diğer yanına koştum
Yakıcı sıcağı söndüren Poyraz’la coştum
Taş fırından simidimi katık yapıp çayıma
Önce bir lokma boğazıma sonra Boğaz’a
Boğaz`ın gerçek sahibi beyaz martılara…
Yedi tepenin hatırına şehrin hatlarında
Martılara gönül verip vapur vapur seni dolandım
Kendim gibi sen de şehirde yeni bir yabancı sandım
Issız sokaklarından kendi ayaklarımla yavaş yavaş
Kaçmadan kaçırmadan çarpmadan çarpılmadan
Söylenmeden kah dinleyerek kah dinlenerek,
Ama içtenlikle özlemlerimi dillendirerek dileyerek
O eski cıvıl cıvıl günlere dönmeyi düşünüp dört döndüm
Vitrinlere ve boş çarşıya bakarak elim boş aktım içinden
Yürüdüm gittim seni İstanbul bugün hem de bir başıma
Söylenecek ne çok şey vardı söylemeden içime attığım...
Oysa öyle yalnız kalamazdın ölsen de sen bir başına
Alıştın hem de alıştırdın kalabalığına da onların kabalığına da
Ondan mıdır Seni bugün biraz mahzun gördüğüm
Yarın Bayram ama yoksa bilmiyor muydun!
Hiç Bayrama da hazır görünmüyordun. Biliyor musun?
Olmaz ama öyle onca zamanın İstanbul`usun sen
Bayrama sana gelindiğini biliyorum çok eskilerden
Koca İstanbul`sun sen! Kaçılarak terkedilen değil özlemle gelinen
Bayramın ta kendisiydin sen hep bilinen, özlenen, çok sevilen…
Nerde mi o eski Bayramlar? Ben de bilmiyorum!
Belki Anadolu’nun ücra ve uzak bir köşesinde ya da
Artık pek de sakin olmayan Ege’nin bir sahil köyünde
Bilinmez artık her kim her neredeyse ve kimlerle birlikteyse
Arada uzun uzak mesafeler de olsa gönüller birse;
Eski yeni olsun fark etmez, Bayramımız kutlu olsun….

Yılmaz BEKTAŞ