Ey yabansı şehir
Karanlık kimliklerimiz sana,
Yabancılaşmış insanların
Sokakların ağzıyla söyledikleri yaban.
Kayıp anlattığım efsanelerdeki prenses
Dede Korkut dinmiş masallarımızda
Uçsuz bir vadide içimizde sarsılan
Ayak izleri susmuş aygırlarımızın.
Düşlerimiz demlenmiş
Boğazdaki bir sarhoşun naralarında.
Öykülerimizde yüşadan savrulan hüzün
Aydınlık renkli yakamozların hülyası.
Öksüz kalmış sözcüklerimiz sana dair
Yollara düşmüş her kapıda dinlenip
Sana dair renklerden haberler soruyorum
Neredesin Ey İstanbul.
Kayıt Tarihi : 11.6.2006 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!