Ebru Şiiri - Adil Metan

Neredesin ebruli gözlerim?
Sen yokken görmüyor yüreğim, umutlarım yeşermiyor
Sen siz.
keşkelerim hançer oluyor bu gönlüme.
Acımasızca damlıyor kan tanecikleri.
Neden aramazsın beni, seni çok sevmem bedel mi ödetiyor bana.
Sen yokken soldu güllerim, yaşamak için kalmadı sebeplerim, neden kayboldun
Bir den ve apansızın.
Ne bir haber var ne bir selam, içim, içim ağlıyorum düş bahçelerinde.
Sana susuyor bu yüreğim.
Yok ki bir sebebi terk edişinin.
Gerçeklerimi öğrendin yoksa?
EYVAH!
Affedemessin beni biliyorum, inan ki sevdiğim ben sadece seni seviyorum.
Gerçekler mi böyle kaybetti seni, inanmıyorum.
Gözlerindeki bakışı unutamam, böyle terk edip gidemezsin beni.
Sahte bakışların yoktu benim için çarpan kalbin de.
Düşlerim bile artık bana acımak lı oluyor, sabahları hemen uyanmak istiyorum, açınca gözlerimi seni karşımda görürüm diye.
Yoksun!
Bu kötü kader yazılmış bir kere alın yazıma, bile bile lades dedim ben bu oyuna.
Senle olduğum da ise mutluydum, ama bir burukluk vardı yüreğimde.
Sen yoksun hiç bir cevapsız çağrı yok sevgime.
Tek o vardı teselli duvarım, dilek ağacım.
Ona Saygımı sana Sevgimi seçtim, aslında kendime ağır bir ceza kestim.
Elveda ebruli gözlerim elveda...