Neredesin - Deneme Şiiri - Ebru Ünver

Sisli bir ormanda gün batiminda yürüyorum. Gözlerim ufku göremiyor. Adeta kör oluyorum. Korkuyorum, ilerledikce cok korkuyorum. Yanlizim acim ve susuzum. Böyle yoluma devam ederken sen cikiyorsun karsima. Güzel gözlerini alacakaranlikta bile secebiliyorum ismini soruyorum susuyorsun, neden buradasin diyorum susuyorsun ne ariyorsun diyorum susuyorsun donup kalmis beni izliyor sadece gözlerimin icine bakiyorsun.Aslinda konusan gözlerimiz oluyor böyle bir gecede. Hayret, benim gözlerim unutmustu oysa konusmayi. Birden bir ciglik atiyorum cünki geldigin gibi yok oluyorsun. Hic korkmadan kosuyor, önüme gelen ne varsa adeta ezip geciyorum. Düsüp düsüp kanayan dizime aldirmadan, yüzümü cizen dallari ellerimle bir köseye sürekli atarak sana kosuyorum. Nerdesin, nereye kactin böyle aniden, Neden gözlerime baktin ve gittin. Neden bu alacakaranlik artik aydinlamiyor neredesin canim aciyor yoruldum NEREDESIN