Neredesin Çocukluğum Neredesin? Öldü mü ...

Önce onlar ortadan kayboldular, tanısın ya da tanımasın,
Sokakta birbirleriyle selamlaşan ak saçlı, aksakallı ihtiyarlar.
Sonra seçeler uzaklaştılar birden, saçaklara yuva yapan serçeler,
Onların ardından çöktü birer birer, ahşap cumbalı tarihi konaklar.

Neredesin çocukluğum neredesin, sen de mi terk ettin beni.
Çok bekledim senle dolu günleri, çağırsam geri döner mi?

Çoktan üstünü asfaltla kapladılar, parke kaplı dar yolları,
Çürümeye terk ettiler, bir çift atın çektiği kırmızı faytonları,
Göremez oldum, yaşlı teyzelerin ardından gelen hamalları,
Yok oldular bir bir, mis gibi kokan çiçekleri ile turunç ağaçları.

Neredesin çocukluğum neredesin, sen de mi terk ettin beni.
Çok bekledim senle dolu günleri, çağırsam geri döner mi?

Dün bir garip düştü kaldırıma, insanlar üşüştü başına,
Çırpına çırpına can verdi, yardım eden yoktu Allah aşkına,
Yağ camii imamı selâ verdi, yıkayıp koydular musalla taşına,
Tabutunu mezarcılar taşıdı, geride yürüdü bir çocuk tek başına.

Neredesin çocukluğum neredesin, sen de mi terk ettin beni?
Çok bekledim senle dolu günleri, çağırsam geri döner mi?

Toprağa verilen bir garip mi idi, yoksa öldü mü insanlık?
Verilen sela için mi, ciğerlerimden yükselen bu son çığlık?
Doğar mı yeniden dersin, karanlığın ardından aydınlık?
Sen geri dönmesen de, bırak geri gelsin içindeki o saflık.

Neredesin çocukluğum neredesin, sen de mi terk ettin beni?
Çok bekledim senle dolu günleri, çağırsam geri döner mi?