Kim bilir şimdi neredesin?
Belki yalnız, belki dertli
Kim bilir belki de kederli.
Beni sorma, bırakıp gittiğin gibiyim.
Biraz yabancıyım kendime
Gülüp geçersin cümle dertlerime
...
Bırakıp gittiğin gibiyim işte
Sensiz yaşamaya alıştım sonunda
Ama senle daha güzel yaşardık
O hayalini kurduğumuz masalı
Birlikte oturur yeniden yazardık
Ben prens, sen prenses
Mutluluk bile kıskanırdı bizi
Oysa herkes benimsemişti ikimizi
Ama sen gitmeyi seçtin.
Şiirlerim öksüz kaldı sen gidince
Sana okurdum bir bir bitince
Şimdi okumuyorum eskisi gibi
Çünkü dinleyen yok, yok birileri
Onlar bile isyan eder oldu bana
Yazma diyorlar artık ona
Elimde değil, gece çökünce şehre
Kendimi kaptırıyorum şiire, söze
Sonra boynu bükük şiirlerle
Doluyor sayfalarım
Derken, sonu gelmez oluyor gecelerin
Ellerin geliyor aklıma birden
Üşüyen, küçücük ellerin.
16 Ocak 2017
Kayıt Tarihi : 18.11.2017 12:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!