Neredesin? Şiiri - Ayşenur Yazıcı

Sana akıyorum..

Aklımın yapraklarını döke döke

Yüreğimden ayrıkotlarını yola yola

Bakış kırıntılarımı serperek hayata

Sana akıyorum...

Çalıntı günler arayarak geçmişten

Satılık ömür saatleri dilenerek

..ve gitgide sana eklenerek

yağmurlarda gönül duvarlarımı yıkayarak

seni arıyorum..

Ey aşkım!

Hangi şehrin, hangi sokağında dolanıyorsun?

...Ve ne zaman karşılaşacağız seninle

Sen ısırgan otları dolamış ellerine

Taş ellere dokunurken,

Ben, küslükleri çıkınlarımda biriktirmiş

Bir uçurum kenarında soluklanırken,

Birbirimizi bulacakken, tam o an..!

...yoksa geçip gittin mi yanımdan?

Daha ne kadar yastığımın öbür ucu kokunu,

Yüreğim tanımadığı yüreğini

Kalan ömür, yara açmış tenini

Kış sabahı mahmurluğunda bekleyecek?

De ki bana 'mucize' denen şey aslında

Bir sebep...

Ben hangi kadının koynunda

Sen hangi adamın omzunda

Avuç içlerimizi avutarak iç çekeceğiz

Daha ne kadar,

Birbirimize yüzyıllardır dokunurken köklerimiz

Yüzlerimizi bile bilmeden

Usulca buluşacak gövdelerimiz

...ve nerede..ve ne zaman

Bana geceyi anlatacaksın?

çocukluğumdan kalan bir masaldan..

...Söyle şimdi neredesin? kimsin?

Nerede teğetlerimiz kırılacak,

Tüm doğanın kurgusuna inat..

Kaya kenarında bir fidan çıkıp

Denize doğru uzanacak...

Ah! o kalp kemirgeni aşkla

Nasıl da sefere çıkar insan yürekleri

İlk kez emekler gibi..

İlk kez bir insanın gözünde yosun tutar gibi

Kimsesizliklerimize kına yakar gibi...

Köşeleri olmayan bir kare misali

Bir gün, bir yerde kesişeceğiz

Değil mi?

İlk tuttuğunda ellerimi –eğer tutarsan-

Bana boşluğu anlat e mi?

Gözyaşım bir deniz taşı olup

Yanağımdan sekerek, boynuna gömülsün

Ardından bir sonsuz görünsün...

..ve dile, o anda ufukta bir hasret çürüsün..

İçimizde biriktirdiğimiz tüm göller

Üşenmeyip aksın..

Bir baykuş, başını çevirip baksın!

Nasıl isimlenirmiş mutluluklar

Gözlerini kaldırıp herkes o an

İçine denizi doldursun...

“Sahi önceden de var mıydı bulutlar”

Diye bir şarkı çalınsın...

En yakın kıyılarda in lütfen

Ey aşk tut onu elinden

Sürükle getir, zamanın tüm saniyelerini

Bu akşam bir yerde

Yüreğimiz tuz buz olsun aniden...

Benim durağımda çakışsın hayatlarımız

Sen “son treni” kaçırmışken...

11.01.2004
Tarabya
(07.20)