Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Neredesin? ! ...Gönlüm hep seni ariyor,nerdesin sen...
Bu güzel yürek sesinizi,kaleminizi kutluyorum.
10 puan+selamlar.
Beklerim yolunu çaresiz
Bir yaz gecesi gittin sessiz,
Unutamam,unutamam,bu ten toprak olsa da sensiz
Ey canımın cânı şimdi neredesin?
can-ı gönülden kutlarım dizeler dolu dolu tam puan
buda bizimki acizane
Gökçe Güzel Neredesin
Kırlangıçlar yuvasına,
Herkes kendi havasına,
Gökçe güzel neredesin,
Göçmen kuşlar ovasına.
Döne döne, mecnun çöle,
Ferhat dağı, dele dele,
Gökçe güzel neredesin,
Tahir, Kerem dilden dile.
Dağlar dağlar, delik deşik,
Keşme keşik, çok karışık
Gökçe güzel neredesin,
Behey! Zalım tek bir ışık.
yağmur yağdı, sele durur,
Derelerde yele durur,
Gökçe güzel neredesin,
Çayır çimen güle durur.
Yol dolaşık eğri büğrü,
Ardın sıra, sürüm sürü,
Gökçe güzel neredesin,
Ömür bitti, yürü yürü.
Tipi boran kayıp çığır,
Geceler kör, günler sağır,
Gökçe güzel neredesin,
Yükün yükten, yükten ağır.
Yücelere çöker duman,
Darı dünya devri devran,
Gökçe güzel neredesin,
öz can sensiz, tuh u tufan
Bilal ÖZCAN
yürek kalemin ilhamın daim olsun canımm tam puan listemde
Bir de dünya dünya küçüktür derler...NERDESİN?...
Her şeye rağmen gönlünüzden aşk nağmeleri, kaleminizden sevgi eksilmesin...
Saygı sevgi ve selamlarımla...
ilk okuduğum şiiriniz okuyacaklarımın güzel olduğuna dair şahidi gibi:) tebrikler gönülden..
Bu güzel şiirinize aynı adı taşıyan bir şiirimle mülaki olarak ant.listeme alıyorum efendim. tebrikler...
Nerdesin..
Hayallerimin hayali,meleklerimin meleği,
Hayatımın hayatı,dileklerimin dileği,
İnsanların olgunu,kadınların güzeli,
Yalnızlık kök saldı ruhuma,
Ama şimdi nerdesin?
Her gün güneş açıyor yepyeni bir hevesle.
Rüzgar şarkı söylüyor ahenkli esmesiyle,
Bülbüller şarkı söyler,nağmeli gür seslerle,
Neşe gel saç ruhuma o nazlı işvelerle.
Ama şimdi nerdesin?
Hayat bazen tatlıdır,acep ne işe yarar,?
Olmayınca yanında süzülen sevgili yar.
Sen yanımda olursan olurum ben bahtiyar.
Ne olursun gel artık bana olmalısın yar.
Ama şimdi nerdesin? ( halil Müftüoğlu)
en canhıraş feryadları bile asude bir hal ile anlatmak böyle olsa gerek.. tebrik ederim..
sebebsiz hiç bir şey olamaz. kaleminize sağlık .ilhamınız bol olsun kaleminiz yazdıkça yazs8ın.saygılar
SEVI SELIN DE BOGULMAN DILEGIYE 10+ANTLJ
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta