Gecenin karanlığı çöktü,ay da ışıdı.
Herkes evine çekilip çoktan uyudu.
Bir ben kaldım sokaklarda çaresiz halde;
arıyorum çılgınca seni her yerde.
Sen gideli gecelerim gündüzlerime karıştı.
Ezeli düşmanlar bile çoktan barıştı.
Ne suç işledim söyle Allah aşkına;
mahkum ettin beni böyle bir yalnızlığa!
Biliyorum bu sensizlik bitecek elbet;
hissediyorum cezam değil müebbet.
Benim yüzüm de bir gün tekrar gülecek;
bu aşkın bitmediğini herkes görecek!
Kayıt Tarihi : 26.1.2010 13:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zafer Çağlar](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/26/neredesin-238.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!