Neredesin Şiiri - İlhan Seyfi Türker

Hazana erdi gönlüm baharım gelmiyor,
Menekşem, papatyam, gülüm nerdesin.
Artık güneş bile bana ışık vermiyor,
Fırtınam, depremim, selim nerdesin.

Gönül harabe oldu tamir eden olmuyor,
Çok denedim fakat, yerin domuyor
Yokluğunu şu yürek kabullenmiyor
Gözlerim ama oldu, elim nerdesin.

Gittin de ne oldu ortada kaldım yaya,
Elim kolum bağlandı gidiyorum sılaya,
Hasret kaldım gül yüzüne doyasıya bakmaya,
Geceleri kayboldum, yolum nerdesin.

Bir zamanlar ne idim, ne dert ne keder,
Nerede akşam, sabahı orda eder,
Kader bana dur dedi, bu kadar yeter,
Romanımdaki en güzel, bölüm nerdesin.

İşlerim ters gider, başım dumanlı dağlar,
Kurudu göz pınarlarım, durmadan ağlar,
Yarın ecelle pençeleşir bugünkü sağlar
Başucumda bekleyen, ölüm nerdesin.

Şimdi, mutlu insan görürde hep dalarım,
Maziyi şöyle bir yavaşça kurcalarım,
Oturur içki içer sabahlara kadar ağlarım
Mutlu günler var diyen, falım nerdesin.

Nerdesin, ey ebedi saadet serde misin?
Gecenin karanlığında, yoksa seherde misin?
Söyle bana yerini göktemi yerde misin?
Sana kahpe diyemem, zalım nerdesin.