Neredesin Şiiri - Faruk Yiğit Araz

Nicedir basiretsiz yazılar yazıyor, Firari sözcükler kuruyorum! ...
Sana gelemeyişimin, Bana gelmeyişinin buhrânlarında demlenip,
Geleceğinin umutlarına sokuluyorum...
Neredesin Efnan?

Yoruldum...
Bendeki senin esaret'liğinden, kalabalıklar içinde yalnız kalmaktan,
Her yüzde seni aramaktan yoruldum!
Yağmurlarla hêmhal olmaktan,
Ayrılığın esef'inde sensiz kalmaktan, Gidişinin izini sürmekten yoruldum!
Neredesin Efnan?

Hüzne hüküm giymiş bir suçlu suretim!

Aşk;
Gece devriyelerinde yalnızlığa hükmeden şâirlerin kalemlerinde bir ihbar şimdiler,
Görüldüğü yerde yazılacak! yazıldığı yerde anlatılacak' diye,
Neredesin Efnan?

Rumi'nin, Şems'i aradığı gibi seni arıyor gözlerim,
Arıyorum her satırda seni, Anıyorum her şiirde ismini!
Neredesin Efnan?

Yolunu gözlüyorum yolunu!
Ey nalan yüreğimin çığlık yüklü sahibi,
Ey kelâmı hâdr'ımı kıyâmete bürüyen sevgili,
Ben susayım gözlerine! Sen anla! ...

Gecelerim; Aşk'ı nâr'ın'ın bürümesi ile hâr'laşmakta,
Yüreğim, bir tutam dahi olsa ukdem'in sirayet'inde,
Sevdalılar kınından vurulmuş, Aşk tarafından recmedilmekde!
Neredesin Efnan?

Seni susmaktan yoruldum! kendime ölmekten yoruldum!
Kendi faniliğimden değil, seni ölmekten!
Bendeki seni ölmekten!

Ne zaman bitecek bu efsuni yok oluş?
Ne zaman bitecek bu azap dolu yokuş?
Söyle Efnan....
Söyle ben geleyim o götürmediğin ütopyaya!
Söylemediğin coğrafyaya!
Neredesin Efnan?

Yönünü kaybetmiş bir seyyah gibisin!
Hadi gel de bu hasret, bu özlem bitsin!

Kaderine razı münzevi'nin çığlığıdır bu Efnan!
Son cemre kaldı Efnan! son cemre!
Artık kış, tufan, fırtına uğramaz buralara...
Hadi gel! Son kez diyorum Efnan! son kez!
Çünkü bu satırlar, idamlık bir aşk kurbanının son serzenişidir!
Neredesin?
Neredeysen gel de bu firâk bitsin!
Bitsin Efnan..