Neredenim? Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Nicesiyle dostluk ettim,
Hepsi sandı buradanım.
Bin yıllarca kulluk ettim,
Çok hoşlandı yaradanım.

Ben de sevdim, çok dadandım,
Öldüm öldüm ve fırlandım,
Geçim üzre gah zorlandım,
Gören sandı paradanım.

Alık oldum alıklarla,
Çalık oldum çalıklarla,
Balık oldum balıklarla
Sandılar ki karadanım.

Ahlar çektim oflar ile,
Taşra çıktım aflar ile,
Namaz kıldım saflar ile
Zannettiler aradanım.

Eşle, dostla ateş yaktım,
Ağlayanla düşüp kalktım,
Kuyruklara girip çıktım
Umdular ki sıradanım.

Bir varmışım, bir yokmuşum,
Yoksullarla yaş dökmüşüm,
Gördüler ki diz çökmüşüm
Sandılar ki havradanım.

Filizlendim kuru otla,
Türbe gezdim şefaata,
Allah dedim yağız atla
Zannettiler haradanım.

Barlıoğlu inildenir,
Aklı, başı gümüldenir,
Destur olsa neler denir,
Söyleyemem neredenim.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 179-180/412)