Son Durağa Gelmeden Şiiri - Alper Kaya 2

Hayat bir otobüs gibiydi,
Doğunca verdiler elime bileti
Bindim, geçtim bir cam kenarına
Seyrettim durdum güzellikleri.
Ne de hoş görünüyordu her şey
Farkında olmadan geçiverdi yollar
Her geçtiğimiz durakta birileri indi.
Uyudum, uyandım, düşündüm
Nereye gidiyorduk, ne yapıyorduk
Neden sevdiklerim o duraklarda indi?
Kimseden bir söz duyamadım
Ben sordukça onlar susturdu
Ben sustukça onlar uyumaya devam etti...
Günler hızlıca geçiyordu
Otobüsün camı kirlendi
Tıpkı dünya gibi...
Tozdan hiçbir şey göremez oldum
Vakit gece yarısı
Artık hangi yolda olduğumuz da belirsizdi.
Yolda kaybolmaya yüz tutmuşuz,
Her durakta duyduğum annemin sesi...
Korkuyorum,
Yaşamak bu değildi
Birinin götürdüğü yoldayken
Yolcu olmak ne demekti?
En sonunda canıma tak etti
Attım kendimi bir yol kenarına
Yolculuk yapılacak bir yer kalmadı şimdi.
Mutsuz kentin yağmurlarında ıslanırken
İçimde geç kalmış olmanın hissi...
Çünkü biliyordum,
Bir gün beni de indireceklerdi.
Ve bir daha dönmeyecektim,
Önceki durakta inen annem gibi..