Nereden nereye geldik

Çocukken ak sakallı dedelerden korkardım.
Şimdi ak sakallı dede oldum..
Çocuklardan utanır haldeyim…
Korku dolu duygulardan…
Utangaçlık dolu duygulara geldik..
Dünyayı biz kirlettik..
Biz kendini büyük sanan küçükler…
O masumları korkutarak başladık kirletmeye..
Kötülüklerimizle örnek olduk…
Kendi rahatımız için…
Öcülerle korkuttuk onları..
Korkun dedik…
Her şeyden korkun…
Amacımıza da ulaştık..
Çocuklarımız gölgelerinden bile korkuyor..
Kimseye güvenmeyin dedik..
Artık kimseye güvenmiyorlar..
Analarına babalarına bile..
Mutluluğun formülü olarak…
Sahtekarlığı aşıladık…
Artık mutlu olmuyorlar..
Mutluymuş gibi yapıyorlar..
Hırsızlığın adını sanat koyduk..
Sevimli gösterdik…
Çalmayı özendirdik..
Önce ağaçlardan meyve çaldılar..
Sonra devleti milleti soydular..
Okulda haytalığı özendirdik..
Hatta şirin şirin filmler yaptık..
Öğretmenini yerin dibine soktuk…
Bilimi sanatı boş verdirdik..
Ya topçu ya popçu ol dedik..
Kalbini değil cebini doldurmasını anlattık..
Boş bir kalbin dolu bir ceple birleştiğinde…
Nasıl bir tehlike olabileceğini hiç düşünmedik..
Evdeki, toplumdaki görevlerinden…
Kaytarmayı öğrettik…
Okuldan..
Askerden…
İşinden..
Ailesinden..
Çevresinden..
Her şeyden kaytarmayı…
Büyük bir meziyet saydık...
Küfrü öğrettik..
Önce kendimize küfrettirdik..
Hep beraber güldük…
Eğlendik..
Şimdi de küfrediyorlar bize..
Şimdi niye gülemiyoruz…
Eğlenemiyoruz..
Kadını anlattık onlara…
Erkekleri anlattık..
Erkeğe zampara…
Kadına yosma dedik..
Erkeği yücelttik..
Kadını aşağıladık..
Buna da kadın erkek farkı dedik..
İkisinin de yüreği olduğunu..
İkisini de Allahın yarattığını anlatamadık…
Aslında kendimize benzetmeye çalıştığımız…
O masum yavruyu da..
O masum yavrunun yaşayacağı dünyayı da…
Allahın yarattığını unuttuk..
Hatırladığımızda ise çok geç kaldık…
Kendimizi büyük sanırken…
Aslında ne kadar küçük olduğumuzu gördük..
Şimdi en doğru işi yapıyoruz..
Utanıyoruz..
O küçücük yavrulardan utanıyoruz..
Nereden nereye geldik…