Nereden nereye Şiiri - Erdem Bağcı

hatırlamıyorum....
nereden neresinden nasıl....
başladım bu yolculuğa....
bana fikrimi soran oldu mu...
onu da bilmiyorum....

ne yolu biliyordum...
ne de kılavuzum vardı....
yağmuru karı doluyu...
soğuğu çamuru...
yamacı bayırı....
dikeni.....
yolda gördüm....

acıları tatmaktan....
sevince zamanım olmadı....
ağlamaktan....
gülmenin anlamını unuttum...
nasıl bir şeydi onu da hatırlamıyorum....

her ne öğrendiysem yolda öğrendim....
tecrübe ile yaşayarak....
deneme yanılma usulü...
düşüp kalkarak...
tabiattan hayvanlarla...
hayvanlardan....öğrendim....

suda yüzümü...
tanıdığım insanlarda iç yüzümü...
tersimi düzümü gördüm....
olan aklım şaştı...
benimle vedalaştı....
varsa tabi....

acıyı hep tattım....
daha doğrusu tattığımı sanırdım....
elimde ayağımda bedenimde....
hep tattım...ya yürekte....
yüreğimde acının en alasını....
en ateşlisini...
en büyüğünü....
insanları tanıdığımda tattım....
iliklerime kadar...

tilkiden sinsi...
çakaldan hain....
kurttan cesur...
yılandan kıvrak....
hepsinden maharetli...
korkunç heybetli....

doğa bana hep verdi....
kanat gerdi....
ekmek verdi su verdi....
barınacak yer yakacak odun....
şayak verdi...
dert vermedi huzur verdi....
övünç verdi gurur verdi....

sadakati köpekten....
sıcaklığı kediden....
yuvayı kuşlardan öğrendim...
olanı olduğu gibi....
içi bir ışı bir....
bir bir bir öğrendim....

hiç biri maske takmıyordu....
kurdun kuzu postuna girdiğini görmedim....
lafontenin masalları gibi de değil...
öyle saz çalan falanda yok....
hepsi işin de aşında....
ok gibi duruyorlar karşında....
ok gibi düz....